Foto 1
In 2018 ben ik naar Seram gegaan. Ik tatoeëerde daarvoor al een tijdje traditionele Molukse symbolen, maar ik wilde bevestiging of ik op de juiste weg was. Die heb ik daar gekregen. Mijn reis was als een spirituele wedergeboorte. Sindsdien voer ik voor en na het tatoeëren een ritueel uit, waarbij ik mijn voorouders door middel van een trompetschelp oproep. Voor mij is dit normaal. Mijn oma is bijvoorbeeld al jong overleden, maar ik ken haar heel goed. Zij is altijd bij mij geweest. Voelbaar en zichtbaar. Ik merk dat veel Molukkers hier angst voor hebben. Dat is volgens mij een gevolg van het kolonialisme en de westerse kerk. Sommigen hebben thuis een piring natzar. Die wordt aan de kerk verbonden en dan is het veiliger, terwijl ik denk: ze kwamen met de Bijbel en leerden ons op hun manier bidden. We deden onze ogen dicht en ze pakten ons alles af.